เขาหินปูน เนินมะปรางในวันที่ไร้หมอกแต่ไม่ไร้ความรู้สึก
อำเภอเนินมะปราง จังหวัดพิษณุโลก จ.
pernvern fonrinเขาหินปูน บ้านมุง อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก
ทริปนี้เกิดขึ้นหลังจากเราไปวิ่งมาราธอนที่อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยกัน ตอนแรกตั้งใจพากันเที่ยวภายในจังหวัดสุโขทัย แต่ด้วยความที่ผิดแผนกันไปหมดตั้งแต่เริ่มเดินทาง เลยทำให้มีเวลาเที่ยวแค่วันเดียวคือวันอาทิตย์ที่ 25 มิถุนายน หลังจากที่วิ่งมาราธอนเสร็จ
เราเดินทางออกจากสุโขทัยประมาณสิบเอ็ดโมงเช้า มุ่งสู่อำเภอเนินมะปราง ตั้งใจจะไปถ่ายรูปเขาหินปูนเลยลำดับแรก หวังอยากมีท้องฟ้าสีฟ้าสดใส แต่วันที่ไปนั้นท้องฟ้าสีหม่นมาก แต่ก็ยังถือว่าสวยอยู่
อำเภอเนินมะปรางห่างจากตัวจังหวัดพิษณุโลกประมาณ 68 กิโลเมตร การเดินทางถือว่าสะดวกมาก เพราะถนนอย่างดีเลย ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางถึงที่หมาย
ที่แรกที่เราตั้งใจไปกัน คือเขาหินปูน บ้านมุง เพราะเจอในรีวิวแล้วอยากไปเจอ อยากไปดูมาก สวยอย่างที่หวังจริงๆค่ะ เสียอย่างเดียวไปแล้วไม่เจอหมอก หรือเจอท้องฟ้าสวยๆ แต่ก็ยังสวยอยู่น้า
แวะถ่ายภาพข้างทางก่อนไปถึงบ้านมุง วิวสวยมากๆเลยค่ะ แนะนำให้จอดรถแล้วเดินถ่ายรูปเล่นตามคันนา รับรองจะได้ภาพสวยๆที่มีภาพหลังเป็นเขาหินปูน
เขาหินปูน บ้านมุง อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก
ทริปนี้เรามีเวลาแค่ครึ่งวัน เลยไม่ได้แวะหลายๆที่ที่อยากแวะ บวกกับอาการล้าจากการวิ่ง แถมยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงกันอีก จึงทำให้เกิดอาการขี้เกียจบ้างเล็กน้อย
มุมตรงหมู่บ้าน เป็นมุมที่ทุกคนที่อยากมาถ่ายภาพกลับไป มุมนี้ถ้ารอจนถึงประมาณหกโมงเย็น จะมีค้างคาวบินออกมา แต่เราไปจุดนี้ประมาณบ่ายสามโมง ถ้าจะรอจนถึงหกโมงเย็นก็เกรงจะค่ำมาก เพราะเราตั้งใจจะไปพักที่บ้านรักไทย จึงไปแค่ถ่ายรูปแล้วก็ออกมากันก่อน
บ้านรักไทย อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก
เมื่อออกจากบ้านมุง เราก็มุ่งไปยังบ้านรักไทย ตอนแรกคิดว่าทางไม่น่าจะโหดเท่าไหร่
แต่เมื่อเจอเนินชันมากถึงมากที่สุด แถมยังหักศอกได้อย่างน่าหวาดเสียว ไหนจะโค้งตัวเอสอีกหลายๆโค้ง
คือแบบ...ทริปนี้ใช้รถอีโค่คาร์ เครื่องพันสองด้วยไง เจอแบบนี้เข้าไปนี่ทั้งคันเงียบกริบ ลุ้นระทึกกันเลยทีเดียว รอดไม่รอด รอดไม่รอด
แต่ขอบอกเลยค่ะว่า ตอนขึ้นนี่ไม่น่ากลัวเท่าตอนลง แบบว่าลุ้นจนเกือบไม่หายใจกันเลยทีเดียว ตอนแรกตั้งใจจะถ่ายวีดีโอขาลง แต่เมื่อเจอทางเข้าไปนี่ มัวแต่กลัวจนลืมไปเลย
ทั้งหมดทั้งมวลที่เราฝ่ากันขึ้นไปนั้น ก็เพื่อเจ้าต้นไม้รูปหัวใจที่ใครๆพากันลงในโซเชียลนั่นแหละค่ะ ตัวดึงดูดอย่างดีที่ทำให้เราต้องไปหา
เราพักที่หมู่บ้านรักไทยหนึ่งคืน ที่พักชื่อบ้านสวนชมวิว ที่ๆมีเจ้าต้นไม้รูปหัวใจกับชิงช้าแสนเหงาที่เรียกเราไปหาค่ะ
ไปถึงค่ำแล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร หาข้าวเที่ยงกินตอนเย็นกันเลยค่ะ ส่วนภาพนั้นตื่นมาถ่ายตอนเช้าแทน เพราะล้ากันเหลือเกิน
ทริปสั้นๆ แต่ก็ประทับใจในความทรงจำค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่มาร่วมวิ่ง และมาร่วมทริปด้วยกัน ถึงแม้จะอยู่กันคนที่ทิศ ก็ยังมาด้วยกันได้ ^^
