ปลายหนาว ณ ภาวสอยดู(ภูสอยดาว) ทริปสั้นๆ 2 วัน 1 คืน
อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว (Phu Soi Dao National Park) จ.อุตรดิตถ์
Paipasu Tangsiriวันที่ 1 (9/01/59) ผมออกเดินทางจากสวรรคโลก จ.สุโขทัย น่าจะประมาณตีห้า รอเพื่อนออกเวรก่อน ขาไป ขับไปหลงไปกว่าจะไปถึงที่อุทยานก็เกือบๆ 9 โมง แถมน้ำมันจะหมดอีก ไอ้เจ้าของรถมันบอกว่าพอแน่นอน ฟันเฟิร์ม!!! มันจะไม่พอก็เพราะหลงทางเนี่ยแหละ บริเวณที่ทำการอุทยานจะอยู่ก่อนถึงจุดขึ้นครับ พอไปถึงก็จัดการเอาสัมภาระไปชั่งเพื่อติดต่อลูกหาบ ตอนผมมาข้างบนไม่มีน้ำกินนะครับ ต้องเอาขึ้นไปเอง ทีแรกว่าจะเอามา แต่ลืม ตื่นเช้าจัด งัวเงีย โชคดีที่มีขายแต่ราคาสองเท่านะครับ
หลังจากจัดการเรื่องสัมภาระเสร็จก็จะต้องไปชำระเงิน ค่าเต็นท์ถ้าจะมาเช่าที่นี่เป็นระบบเหมาจ่ายครับ 3 คน 900 บาท มีเต็นท์ หมอน ที่รองนอน ถุงนอน+ค่าลูกหาบแบกขึ้น ส่วนสัมภาระอื่นค่าลูกหาบโลกละ 20 มั้งครับ จำไม่ค่อยได้ เสร็จแล้วจะได้ป้ายหมายเลขมาเพื่อเอาไปแลกของข้างบน
หลังจากนั้นก็จะมีรถเจ้าหน้าที่ รถอีแต๊กแหละครับ มารับไปยังจุดปล่อยตัว ซึ่งอยู่เลยที่ทำการไปนิดหน่อย
เพลินดีครับ แต่ผมกลัวที่นั่งหัก T^T
ก่อนถึงทางขึ้นภูสอยดาวครับผม
ได้เวลาไปพิชิตกันละครับ แต่ก่อนจะขึ้นเราต้องนำบัตรที่ได้จากที่ทำการไปให้เจ้าหน้าที่ตรวจก่อนครับ
ไหว้เจ้าที่เจ้าทางก่อนขึ้นกันสักหน่อย เสร็จแล้วก็ลุยโลดดดดดด !!!
เริ่มออกเดินทาง เดินไปถ่ายรูปไป
ไอ้หมอนี่มันมาถ่ายรูปดอกไม้ครับ เอาไปประกอบงานวิจัยมัน เค้ารอมันคนเดียวเลย
ดอกอะไรไม่รู้ แปลกดี
เดินกันไป ลากกันไป
สักพักเริ่มหอบ กะจะถ่ายรูปไปเรื่อยๆ พวกรูปน้ำตก ป้าย เนิน บรรยากาศระหว่างทาง แต่ไม่ไหวละครับ ตาลายหายใจไม่ทันเก็บกล้องดีฝ่า ผมหาข้อมูลมา ที่นี่จะแบ่งเป็นเนิน “เนินส่งญาติ เนินปราบเซียน เนินเสือโคร่ง ฯ” พอมาจริงๆผมว่ามันไม่ใช่เนินละ น่าจะเรียกเขาดีกว่า โคตรสูง โคตรไกล โคตรเหนื่อยอีกต่างหาก
ก้มหน้าก้มตาเดินไป เหนื่อยก็พัก หิวก็หยุดกิน น้ำแทบจะหมด แล้วเราก็มาเจอป้ายนี้ นี่ยังไม่ถึงอีกรึท่าน แหมมมมมม่!!!
เห็นลิบๆเลย ที่ๆจะต้องเดินไปอีก แค่เห็นก็หายใจไม่ทันละครับ
เอ้า!!! เดินซิวัยรุ่นนนนนน ตะคริวก็กินจังเลย ไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน 1.5 กิโลฯนี่มันไกลซะเหลือเกิน T T
ถึงแล้วววววว ยอดเขาที่ถ่ายไว้เมื่อกี๊ แต่ยังไม่ใช่ลานสนนะฮะ ป้ายลานสนนี่ก็ยังไม่ถึงเลย นึกว่าขึ้นมาแล้วจะเจอป้าย ดันต้องไปอีก น้ำตาจะไหล
ฟ้าเริ่มครึ้มนิดๆแล้วครับ เหมือนฝนจะตก ตอนนี้นี่ 500 เมตรอย่างกับ 5 กิโลเมตร ก้าวขาจะไม่ออกละ หิวข้าวหิวน้ำด้วย น้ำก็ดันไปอยู่ที่ลูกหาบอีก โถ่ชีวิต
และแล้วก็มาถึงป้ายลานสน แต่ลานกางเต็นท์ยังต้องไปอีกนิดหนึ่งครับ คิดในใจ “ยังไม่ถึงอีกหรอฟะ!!!”
เดินต่อซิครับวัยรุ่นนนนนนนนน ไม่เดินก็ต้องนอนกันตรงป้ายแล้วละฮะท่านผู้ชม
ถึงแว้ววววว ลานกางเต็นท์ภูสอยดาว เห็นเนินเตี้ยๆแค่นี้แต่ผมก็ไม่อยากเดินขึ้นแล้วล่ะครับ ขาหนักสุดๆ
บรรยากาศลานกางเต็นท์ คนเยอะพอควรเลยครับ
มาถึงก็ไปหาที่กางเต็นท์แล้วเราต้องเอาป้ายไม้ที่ได้ตอนแรกมาแลกของครับ
พวกผมมาถึงกันก็เกือบจะเย็นแล้วครับ เต็นท์อื่นเค้าไปดูพระอาทิตย์ตกกันแต่พวกผมทำกับข้าวกินกันเลย ตอนนั้นฟ้ามันออกครึ้มๆ ผมอ่านเกมออก ไงฟ้าก็ไม่เปิดแน่นอน เลยทำกับข้าวกินกันดีก่า (แก้ตัวชัดๆ จริงๆขี้เกียจ+หิวข้าว) กินเสร็จก็ต้องไปตักน้ำที่ห้องน้ำมาล้างจาน เค้ามีถังให้เช่า เตากับถ่านก็มี
ถึงเราจะไม่ได้ไปดูพระอาทิตย์ตกกัน แต่การได้คุยนั่งเล่นกับเพื่อนๆอย่างนี้ก็มีความสุขแล้วละครับ (ในภาพอย่างกับไฟไหม้)
วันที่ 2 (10/01/59) เหมือนเดิม เค้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้น แต่พวกผมหลับ ผมเคยได้ยินคนบอก “พระอาทิตย์ที่นี่กับที่บ้านมันก็ดวงเดียวกันแหละ" เอ่อออออ ก็จริงแฮะ คิดซะว่ามาเปลี่ยนบรรยากาศการนอนเฉยๆก็แล้วกัน 555+
พอฟ้าเริ่มสว่างเราก็ไปทำกับข้าว กินข้าวเช้ากัน เสร็จแล้วก็เก็บของเตรียมกลับ (ไวไปไหมเนี่ยยยยย)
แล้วก็เอาของไปคืน ติดต่อลูกหาบขาลงแล้วก็เคลียร์เรื่องขยะครับ
ลุยโลดดดดดด!!! ขากลับออกอีกทางอ้อมไปชมวิวกันก่อน
ผมมากันเดือนมกราคม นึกว่าจะไม่ได้เจอซะแล้วดอกหงอนนาค ผมนึกว่าน่าจะดอกใหญ่เท่าๆดอกบัว ที่ไหนได้เล็กจิ๊ดเดียวเอง
นั่นน่าจะเป็นยอดเขาครับ พวกผมไม่ได้ไป เพื่อนมันต้องกลับไปเข้าเวรต่อ เลยมาได้แค่นี้กัน
แวะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึกกับซะหน่อย
เดินอีกแล้ววววววววว เหมือนพึ่งมาถึงแหม็บๆ ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลย กลับละ!!!
มาถ่ายรูปกับป้ายลานสนซะหน่อย
ลาก่อยภูสอยดาว คราวหน้ามาอีกจะต้องมาพิชิตยอดให้ได้
เก็บบบรยากาศก่อนลงกันครับ (มันยิ้มอะไรของมัน)
“เนินมรณะ” เมื่อวานไม่ได้ถ่ายเก็บไว้ เพราะก่อนมาถึงตรงนี้ก็ปางตายละครับ ตอนขึ้นไปนี่ไม่รู้จะพูดยังไง หาคำพูดบรรยายไม่ถูก
ขาลงถ่ายรูปน้อยกว่าขาขึ้นอีกครับ ดูสภาพแต่ละคน
และแล้วก็กลับลงมาจนได้ มาถึงข้างล่างได้นี่รีบไปหาซื้อน้ำก่อนเลย อดอยากกันจัด
ขากลับ เหลือน้ำมัน 1 ขีด ถามหาปั๊มน้ำมันกันตลอดทาง แต่ดันปิดหมด ความไม่แน่นอนเนี่ยแหละรสชาติชีวิตตตตตตตต!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
จบแล้วครับ บันทึกการเดินทางสั้นๆ 2 วัน 1 คืน ณ ภูสอยดาว ถึงเราจะไม่ได้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น พระอาทิตย์ตก ไม่ได้ไปพิสิตยอดสูงสุดของภู แต่การที่เราได้มาเดินทางร่วมกัน ผจญภัยด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน ทำอาหารล้อมวงกินข้าว พูดคุยหยอกล้อกัน แค่นี้ก็ทำให้การเดินทางครั้งนี้มีความหมายและมีความสุขแล้วละครับ โดยเฉพาะการได้มากับเพื่อนๆแล้ว ไม่ว่าที่ไหนๆมันก็มีความสุขทั้งนั้นแหละครับ ขอบคุณครับผม ^^
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@